دانشگاه La Maison du Savoir در لوکزامبورگ

ساختمان La Maison du Savoir، نماد آینده و یادآور گذشته است. حاصل  همکاری معماران توانا شرکت‌های baumschlager eberle (بومسچلاجر امبرل) و Chiristian Bauer & Associes به نقطه کانونی دانشگاه جدید لوکزامبورگ تبدیل شده، ساختمانی چشمگیر که در چشم‌انداز منطقه خودنمایی می‌کند. جایی که قبلاً، یک کارخانه تولید فلز در منطقه Esch-Sur Alzette بود؛ حالا در قالب یک مجتمع علمی به قلب تپنده منطقه تبدیل شده است.

برای طرح ساختمان این دانشگاه، یک رقابت بین‌المللی  برگزار شد که در پایان شرکت baumschlager به همراه Christian Bauer & Associes، برنده این رقابت شدند. پروسه نقشه‌کشی در سال ۲۰۰۷ آغاز شد و ساخت آن در سال ۲۰۰۹، کلید خورد. به عقیده معمار اصلی پروژه، "خانه دانش" ، هسته اصلی ارتباطات مجموعه را شکل می‌دهد.

ساختار افقی و عمودی آن، بر زیربنای کل دانشگاه منطبق شده است؛ دانشگاهی که در سال ۲۰۰۳ تأسیس شد. این ساختمان، سالن‌های کنفرانس، اتاق‌های سمینار، اتاق‌های اساتید، قسمت‌های اداری و امکانات تهیه غذا را در خود جای داده است. ساختمان‌های مجاور که متعلق به موسسه‌های جداگانه‌ای هستند؛ آشکارا به مکان مرکزی مرتبط شده‌اند و لبه جلویی آن‌ها اطراف Maison du Salvior و کتابخانه جمع شده است.
ساختمان در پی زدن پلی به سوی گذشته، یعنی همان کارخانه تولید فولاد با مساحت ۷/۲۳ هکتار بود. بلوک برج ۱۸ طبقه با ابعاد کوره‌های ذوب فلز سابق، هماهنگ است. حس شناوری که ساختمان القا می‌کند؛ ناشی از ساختارهای بتنی پیش فشرده‌ای است که از طبقه دوم به بعد دیده می‌شوند. در راستای توسعه شهری Place du Saint'Esprit از شمال به فضاهای باز کتابخانه وصل شده و از سمت جنوب به ساختمان موسسه پیوند خورده است. بنابراین، دانشگاه یک بافت شهری ایجاد کرده است بدون اینکه موقعیت خاص و خلوت خود را از دست بدهد.

داخل مجموعه، امکانات مختلف برای کاربردهای متنوع، تعبیه شده‌اند. ساختار چندمنظوره آن، به تیم معماری اجازه داد که برای طبقه همکف یک پلان انعطاف‌پذیر طراحی کنند. کلاس‌های درس و اتاق‌های اساتید به‌گونه‌ای سازمان‌دهی شدند تا شبکه‌ای از مسیرها، پل‌ها و میدان‌ها را تشکیل دهند که هرکدام، مستقیماً به فضاهای بیرونی وصل می‌شوند. لابی‌ها و فضاهای نشیمن، امکان ملاقات و گفت‌وگو را فراهم می‌کنند.
برای رفتن به طبقات بالایی باید از پلکان عمودی بلند استفاده کنیم که نور زیادی را به درون ساختمان هدایت می‌کنند؛ بدون اینکه قسمتی از نما باشند. در طبقه چهارم بلوک افقی، یک باغ طراحی شده است. تالارهای سخنرانی دو طبقه، بالاتر از کف و در گوشه‌های بلوک افقی قرار دارند.

تیم طراحی، یک نمای دوجداره را انتخاب کردند. لایه داخلی، عایق هوا ساختمان است و لایه دوم با استفاده از یک سری ساختار شش‌گوشه، نمای ساختمان را می‌پوشاند که در کنار ایجاد میدان دید، به کنترل میزان نور ورودی نیز می‌پردازد.