چگونه طرح‌های بحث‌برانگیز فرانک گری از یک کانسپت به سوی واقعیت می‌روند

شما اشتباه می‌کنید اگر فکر کنید؛ معماری پیچیده فرانک گری، فقط نتیجه شبیه‌سازی ۳ بعدی کامپیوتری است؛ پروسه طراحی او، پیچیده‌تر از این حرف‌ها است. وقتی گری ایده‌ای دارد؛ به خوبی می‌داند که چگونه باید آن را با دست بهبود دهد. اخیراً یک نمایشگاه عجیب در سالن 21-21 Design Site توکیو برگزار شد که به نمایش چگونگی مراحل انجام پروسه‌های جدید این معمار کانادایی، اختصاص داشت. داستان "من یک ایده دارم" از رازهای خلاقیت گری پرده برمی‌دارد و نشان می‌دهد که چگونه تصورات پیچیده و ظریف او، قدم‌به‌قدم به اشکال فیزیکی واقعی تبدیل می‌شوند.

گری ۸۶ ساله، برنده جایزه Pritzker (پریتزکر)، سال‌هاست که عمر خود را صرف خلق ساختمان‌های چشمگیر و بحث‌برانگیز کرده است. نمایشگاه "من یک ایده دارم" توسط Tsuyosohi Tane (تسویوسهی تین) مدیریت می‌شود و از مطالعات طراحی دقیق و ظریفی که در پس شرکت گری اتفاق می‌افتد؛ پرده برمی‌دارد. این نمایشگاه، صدها مدل را به تصویر می‌کشد؛ مدل‌هایی که به ساختمان‌هایی به‌یادماندنی و معروف در سراسر دنیا تبدیل شده‌اند و یا به زودی ساخته خواهند شد.

داستان هر طرح با اولین کانسپت رویایی شروع می‌شود که سپس به مدل‌های دقیق ساختمان‌های تقریباً واقعی، تحول می‌یابند. در ابتدای راه، این طرح‌ها، فقط بلوک‌های چوبی و ماکت‌های رنگی کدگذاری شده‌ای هستند که کمک می‌کنند تا برنامه کاربردی ساختمان و شکل کلی آن، تعیین شود. سپس، با استفاده از مقوا و کاغذهای نازکی که می‌توانند به شکل‌های مختلف دربیایند؛ شکل هر ساختمان را مطالعه می‌کنند. و بعد، مواد بیشتر و تکنیک‌های ساختمان‌سازی مانند وینیل، کرباس و عناصر پرینت سه‌بعدی، وارد عمل می‌شوند. برای هر پروژه، صدها مدل ساخته می‌شود؛ ارزیابی می‌شود؛ تخریب می‌شود و از نو ساخته می‌شود. در دل این پروسه‌ها، اشکال امتحان می‌شوند و ایده‌های نو از میان آن‌ها متولد می‌شود و پروژه را به هدف رویایی نزدیک می‌کنند.

در این گالری بیشتر مدل‌های الهام شده به گری، به نمایش گذاشته شد؛ از طرح‌های اولیه که با مواد سست و کم‌دوام ساخته شده‌اند تا مدل سه‌بعدی اشکالی که تأیید شده‌اند.