گفتگو با جین لییو و فلورین ایدنبرگ بنیان گذاران گروه معماری SO-IL

گروه معماری SO-IL یک شرکت معماری واقع در محله بروکلین شهر نیویورک است که در سال ۲۰۰۸ توسط یک زوج هنرمند، Florian Idenburg (فلورین آیدنبرگ) و Jing Liu (جین لییو) تأسیس شد. Idenburg در سال ۱۹۷۵ در هلند متولد شد و خانم لیو چینی است.
آن دو برای اولین بار همدیگر را در سال ۲۰۰۰ در ژاپن ملاقات کردند؛ یعنی زمانی که Liu در SANAAA کارآموز بود وIdenburg  معاون ارشد گروهی متشکل از برندگان جایزه Pritzker مانند Kazoyu Sejima (کازویو سجیما) و Ryue Nishizawa (رییو نیشیزاوا) بود. این زوج معمار، دفعه بعد در نیویورک با هم روبه‌رو شدند؛ یعنی زمانی که Idenburg، مسئولیت پروژه موزه New را در منهتن بر عهده گرفته بود. آن‌ها در سال ۲۰۰۶، ازدواج و در سال ۲۰۰۸، شرکت SO-IL را پایه‌گذاری کردند.
در سال ۲۰۱۰، شرکت بخاطر ساخت اینستالیشن Pole Dance، برنده جایزه معمارهای جوان MoMA PS1 شد. از بین پروژه‌های متنوع این شرکت می‌توان به طراحی یک خانه مسکونی برای طراح Ivan Chermayeff (ایوان کرمایف) در نیویورک، ساخت یک کلیسا کوچک در نانجینگ چین و گالریKukje  (کوکج) در سئول، اشاره کرد. آن‌ها شهرت خود را مدیون کاربرد خلاقانه مواد هستند؛ مثلاً کاری که در بازسازی ساختمان شرکت تولیدکننده محصولات ویدئویی Logan (لوگان)، انجام دادند. این پروژه به دو فضا مشخص، متقارن و راست و مستقیم تقسیم شد. در هر دو این اتاق‌های بلند، یک میز معمولی اما با ۶۵ فوت طول تعبیه شده است که پذیرای هر گروه کاری با هر تعداد نفرات خواهد بود. این میز مشترک، تمام فعالیت‌های شرکت، اعم از طراحی، تولید و جلسات را با هم ادغام می‌کند. فضاهای کاری مرکزی از طریق دیوارهای نیمه­شفافی از هم جدا می‌شوند که نور طبیعی را مهمان این فضاها می‌کنند.
در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳، پروژه طراحی افتتاحیه نمایشگاه Frieze (فریز) در نیویورک به SO-IL سپرده شد. آن‌ها می‌بایست برای طراحی از یک وسیله چادر مانند پیش‌ساخته استفاده می‌کردند و از این رو، برای نمایش خلاقیت خود، محدود شده بودند. قسمت پی شکل چادر را به‌صورت مثلثی خم کردند و بقیه نواحی راست آن از یک آرایش پرپیچ‌ و خم و انعطاف‌پذیر برخوردار شدند. شکل پیچشی آن به اسکله جان تازه‌ای بخشید. در بهار ۲۰۱۳، SO-IL برنده رقابت طراحی موزه Maria Manette Shrem در دانشگاه کالیفرنیا شد. پلان موزه شامل یک بام تراوا ۵۰۰۰ فوت­مربعی است که یک چشم‌انداز حسی از فعالیت‌های متنوع را خلق می‌کند. انتظار می‌رود تا ۲۰۱۶، ساختمان تکمیل شود.

بهترین ساعت یک روز شما چه لحظه ایست؟

فلورین: دقیقا بعد از این که دخترم را به مدرسه می برم.

جین: وقتی بچه ها را به تختخواب می برم و از خواب بیدار می شوم.

چه موزیکی دوست دارید؟

فلورین: من فقط به موزیک گروهی که خودم کشف کردم گوش می کنم. این گروه اهل هند و آمریکای شمالی هستند و فکر می کنم رپ بله موسیقی رپ.

جین: واقعا جای شرمندگیست، اخیرا با یکی از دوستانم در مورد این موضوع که من چقدر کم موزیک گوش می کنم صحبت می کردم. آخرین باری که واقعا من موزیک گوش کردم زمان مدرسه بود. واقعا دوست دارم همیشه در آرامش و سکوت باشم و به هیچ موزیکی گوش نکنم.

رادیو گوش می کنید؟

بیشتر با اخبار اینترنتی در ارتباطم. چون با بیشتر جوان ها در ارتباطیم بنابراین سعی می کنم از اخبار به روزی که دارند مطلع باشم.

به چه کتاب هایی علاقه دارید؟

جین: تقریبا یک بیوگرافی را تمام کردم تا درباره وضعیت سیاسی چین بیشتر بدانم. دیشب مطالعه این کتاب را تمام کردم و فکر می کنم کتاب بعدی بیوگرافی لیو زوبو برنده جایزه نوبل صلح باشد.

فلورین: من همیشه در حال مطالعه هستم و در یک زمان چندین کتاب می خوانم. یکی از این کتاب ها Failure (editor (lisa le feuvreاست که درباره شکست و دیدگاه استفاده از آن به عنوان یک ایده خلاق می باشد. کتاب دیگرSubliminal یا نیمه خودآگاهی است (leonard mlodinow)، و موضوع این کتاب بیشتر درباره نحوه عملکرد ضمیر ناخودآگاه است و این که چگونه برای ما تصمیم می گیرد.

آیا مجله های معماری و طراحی می خوانید؟

در واقع نه. ما گهگاهی برای این مجله ها می نویسیم. اما هیچ نسخه ای از آن ها را نداریم. دوستان ژورنالیست هم تعدادی هستند که اگر روی صفحه فیس بوک یا جایی مطلبی بنویسند، مطالعه می کنیم.

پس اخبار را از کجا مطلع می شوید؟

بیشتر از اینترنت. برای اخبار عمومی هم بیشتر نیویورک تایمز می خوانم. وبلاگ ها و حتی دیزاین بووم و روزنامه معماری.

لباس خانم ها برای شما مهم است، چه لباس هایی را ترجیح می دهید؟

فلورین: خب معمولا ژاپنی ها علاقمند به مد هستند. به مدت 8 سال در SANAA کار کردم و طبق این مدت زمان دوست دارم کمی لباس ها عجیب و غریب باشد. فکر می کنم لباس باید متناسب با کاری باشد که انجام می دهید و از طرفی متناسب با بدنی که لباس را به آن می پوشانید.

چین: فکر می کنم 99 درصد اوقات من لباس Comme de Grcon نپوشیدم هیچ وقت هم دوست نداشتم بپوشم و یا ترجیح می دهم که لباس با کاراکتر متناسب باشد.

چه لباس هایی نمی پوشید؟

جین: چون بیشتر اوقات ماجراجو بودم، بنابراین بستگی به موقعیت و یک روز خاص دارد. کمدی دارم که پر از لباس های مختلف است و اصلا نمی توانم حدس بزنم فردا چه باید بپوشم. وقتی از خواب بیدار می شوم حس آن لحظه به من می گوید که چه بپوشم. هرکسی در سال روزهای بارانی، آفتابی و روزهای رسمی دارد.

فلورین: از لباس های ساده کم تر استفاده می کنم. بیشتر ترجیح می دهم از لباس های پر تجمل و پرخرج استفاده کنم.

جین : هالووین را خیلی دوست دارد.

حیوان خانگی دارید؟

فلورین: جین ماه گذشته حدود 50 ماهی را در خانه ما کشت!

جین: ماه گذشته نبود. من هیچ وقت حیوانی در خانه نگه نداشتم. شاید ماهی های کوچولو داشتم اما بزرگ، نه، هرگز.

فلورین: خب می شد ولی چون ما دوتا فرزند داریم بنابراین در شهر نگه داشتن حیوان کار دشواریست. خصوصا این که در شهر نیویورک زندگی می کنیم و باید مرتب در سفر باشیم. حتی نگه داشتن این ماهی ها هم دشوار است.

در کودکی قکر می کردید معمار شوید؟

فلورین: وقتی 16 ساله بودم، بله این فکر به سرم زد. باید بین موسیقی و معماری یکی را انتخاب می کردم. با خودم فکر کردم در موسیقی اگر موفق نباشم شخصیت افسرده می شوم. اما به عنوان معمار، می توانم تا پایان عمر این مسیر را ادامه دهم. اما الان فکر می کنم باید اول موسیقی می خواندم و بعد معماری.

جین: مطمئن نیستم که برای باقی عمر می خواهم معمار باشم یا نه. فکر می کنم برای من کمی غیر حرفه ایست و باید در مورد کارها و پروژه هایی صحبت کنم که شاید به نوعی در جامعه مورد علاقه من نباشد.

بر روی طرح های خود کجا کار می کنید؟

هرجا که باشیم. 24 ساعت شبانه روز و هفت روز هفته

آیا در مورد کارهای خود با بقیه طراحان صحبت می کنید؟

فکر می کنم در نیویورک بسیاری از شرکت های نوپا از مدارس معماری بیرون آمده اند و در این مکان ها علاقه بسیار زیادی به کامپیوتر و طراحی فرم های جدید دارند. فکر می کنم زمان این مباحث گذشته و کانتکس فرهنگی بزرگتری مطرح است که این دسته از افراد علاقه چندانی به آن ندارند. شیوه عملکردی هیلاری سمپل و مایکل مردیث از جمله کارهایست که باید در مورد آن ها بیشتر تفکر کرد.

آیا با معماران چینی تبادل نظر دارید؟

من معمولا به چین سفر نمی کنم، شاید دوبار در سال. معماران خاصی در چین می شناسم اما تعداد آن ها بسیار کم است. و می دانید که برای مدت زمان کم ملاقات با این افراد به مکالمه طولانی نمی انجامد.

یک آرمان شهر؟

جین: در نیویورک، یک دولت پیشرفته بیش از هر چیز بر پایه مدل های سود دهنده و درآمد زا می باشد. هر اینچ از شهر باید خصوصی سازی شود. ما دنبال راه هایی هستیم که بتوانیم بخش ها را به صورت هماهنگ خصوصی سازی و برای نیاز های اجتماعی بهینه سازی کنیم. ما در این مسیر، دشواری های زیادی داریم و باید به هر طریقی بتوانیم بانک ها را متقاعد کنیم که مدل های جدید، متناسب با هدف برنامه ریزی شده اند.

فلورین: معمولا سازمان توسعه و عمران سعی دارد تا فضاهای عمومی را تا حد امکان کم تر کند. می توانید آن را در قالب یک کوریدور کوچک کنید. 30 درصد از سطح زمین تقسیم شده است. ما می خواهیم یونیت ها را کوچک نگه داریم و فضاهای بزرگی را با هم به اشتراک گذاریم. تقریبا داریم بر اساس این مدل جلو می رویم اما در آن موفق نبودیم.

جین: میزان ریسک در این دولت نسبت به هر کجای دنیا بسیار پایین است.

آیا طراح یا معماری در گذشته بوده است که کار های او را دوست داشته اید؟

فلورین: بله، ما کاهای ون ایک و لوئیس کان را بسیار دوست داریم.

و کسانی که در حال حاضر هستند؟

جین: بسیار به کارهای تویو ایتو علاقمند هستم. در طول نیم قرن کار حرفه ای او در پروژه های مختلفی همکاری کرد و طرح هایی ارائه داد که با بقیه بسیار متفاوت بود. بنابراین همیشه در کارها بسیار دقیق و پرانرژی است.

فلورین: رم کولاس برای من به عنوان بزرگ ترین نمونه تاثیر گذار در نحوه تفکر و خلاقیت می باشد. با مهاجرت از اروپا به ژاپن و سپس آمریکا با افراد زیادی روبه رو شدیم که هریک به نوعی در کار ما تاثیرگذار بودند.

چه توصیه ای به جوانان دارید؟

فلورین: تنها توصیه کلیشه ای و تکراری من این است که به دنبال علایق خود باشند و همان را انجام دهند. بدانند که بدون تفکر پویا نمی توانند هیچ کاری از پیش ببرند. باید دست ها را به کار آورد و تلاش کرد. ما در برنامه ای که با افراد جوان داریم به آن ها گوشزد می کنیم که به ما نگاه کنند ما هنوز در حال آموختنیم که چطور پرواز کنیم. و گاهی هنوز در هر پروژه ای به دنبال آموختن نکات جدید هستیم.

جین: هرکاری که انجام می دهید با دقت و با حوصله باشد، برای آن زمان کافی بگذارید اما تا زمانی که آن را تمام نکردید آن را جدی نگیرید. نگران این که دیگران چه می گویند نباشید اما زمانی که آن را طراحی می کنید بسیار جدی باشید.