هتل سالا آیوتسایا در پایتخت قدیمی تایلند

هتل ۲۶ اتاقی Sala Ayutthaya (سالا آیوتسایا)، درست مشرف به یک نمای بسیار زیبا از پایتخت قدیمی تایلند و در کنار رود Phrava (فراوا)  و همچنین معبد Phutthai (فیوتسای) که در سال ۱۳۵۳ و به دستور اولین پادشاه منطقه Ayutthaya ساخته شدقرار دارد. این هتل شامل یک رستوران و چندین سوئیت در کنار رود است.

ورودی اصلی هتل، جنب Sala Tree (سالا تری) و در جاده U-thong (یوسانگ) است. این ورودی به‌صورت یک در آهنی تنها در دل یک نمای آجری است که به قسمت پذیرش و یک گالری هنری دوبل، منتهی می‌شود. سقف قسمت پذیرش، کوتاه و چوبی است. مشخصه اصلی این فضا، یک در چوبی آنتیک می‌باشد که تیم طراحی Onion (آنین)، آن را به‌صورت یک قاب طراحی کرد که در بین آینه‌های شفاف قرار گرفته است. این در چوبی به داخل حیاط بیرونی باز می‌شود؛ حیاطی باریک که از دو طرف با دیوارهای آجری موازی احاطه شده، این دیوارهای آجری به‌صورت یک هندسه دارای خم‌های مختلف، طراحی شده اند.

دیوارهای آجری موازی، تصویر آسمان را قاب می‌کنند. سایه انحناهای مختلف دیوارها، ساعت ۱۱ صبح، روی زمین به هم می‌رسند و این سایه‌ها در طول روز، باعث تغییر جو و فضای اطراف خود می‌شوند.

نمای کامل رود و معبد قدیمی، از پشت دیوارهای آجری حیاط، دیده نمی‌شود. فقط هنگامی که در رستوران به سمت گذرگاه ها قدم بزنید؛ شانس تماشای منظره تمام‌نمای رود و معبد را خواهید داشت. در این موقعیت، نماهای دیگر Sala را نیز می‌بینیم؛ دیوارهای سفید خانه‌های شیروانی، آرایش پلکانی گذرگاهها و تراس‌هایی که در طول رود قرار دارند.

طرح هتل از ۱۲ اقامتگاه مسکونی تشکیل شده که به خوبی در یک فضای L شکل محدود قرار گرفته‌اند و نقاط کانونی پروژه را باید در فضاهای بیرونی آن مشاهده کرد. آن‌ها هنر آجرکاری بومی منطقه را به نمایش می‌گذارند؛ هنری که دیوارهای سفید را به سادگی و مرتب کنار هم قرار داده است و یک راه‌حل برای مقابله با سیل‌های سالانه را به همراه خود دارد که از ساختمان Chand Baori Step Well هند الهام گرفته شده است.

گذرگاههای پلکانی هتل، به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند تا در برابر سیل مقاومت کنند. چهار درخت گل قرمز با نام Jik (جیک) در کنار عرشه اصلی کاشته شد تا به فضای بیرونی مجموعه اشاره کنند. تیم طراحی در طول ساحل باریک رود، یک ردیف از درخت‌های استوایی کاشت که Krading-Nangfa (کرادینگ-نانگفا) نامیده می‌شوند. گل‌های زنگوله‌ای این درخت‌ها، بالاخره شکوفه خواهند داد. شاخه‌های آن‌ها، بالای رود آویزان خواهند شد و یک تونل خوشبو از درخت تشکیل خواهند شد. هتل Sala به مرور زمان، کامل‌تر می‌شود.

از سبک پله‌ها نیز می‌توان به عنوان یکی از ارزش‌های معماری ساختمان، یاد کرد. معمارها، یک گوشه کوچک از معبد بودایی را قرض گرفتند و آن را از نو طراحی کردند تا اجزای مختلف Sala را دربر بگیرد. این قسمت شامل دیوارهای داخلی و بیرونی، سطوح عمودی و افقی، مبلمان و بالشتک‌ها است. چنین تکراری، از نگرانی تیم معماری درباره مدرنگرایی، چه در کاربرد و چه در دکوراسیون، حکایت می‌کند.

تیم طراحی بیشتر توجه و تمرکز خود را روی جزئیات ساختمان و فضاهای داخلی گذاشت. لامپ‌های گرانیتی زنگوله‌ای، مهم‌ترین مشخصه رستوران محسوب می‌شوند. این لامپ‌های سفارشی، توسط یک کارخانه محلی ساخته شدند. طرح ساختاری آویزه‌ها، بر اساس یک سیستم شبکه‌ای است اما طرح دینامیک به نظر می‌رسد چون موقعیت دقیق اجرام، الگوی کابل‌های الکتریکی را از یک طرح مستقیم تا زیگزاگ، تغییر می‌دهد. بالای تخت چوبی، تصویر حرکت یک ببر، حکاکی شده زیرا در باور مردم تایلند، ببر نماد قدرت و استقامت است. یک قسمت که در زبان تایلندی،luk-mahuad (لاک-ماهیواد) نامیده می‌شود؛ به‌عنوان سرویس بهداشتی اتاق‌خواب‌ها بازسازی شد.

حریم خصوصی مهمان‌های Sala  نیز در میان طرح‌های گردشی حفظ می‌شود. معمارها تصمیم گرفتند تا از یک راهرو باز استفاده کنند و راه‌پله‌هایی که مستقیماً به اتاق‌خواب‌های مشتری‌ها منتهی می‌شود. هر اتاق دارای ویژگی‌های خاص و متمایزی است. حداقل سه اتاق وجود دارد که مستقیماً به استخر راه می‌یابند؛ استخری که با سنگ مرمر ساخته شده است.

یک اتاق‌خواب دنج و کوچک‌تر طراحی شده که دارای تراس خصوصی و یک نیمکت تختی مخفی برای بچه‌ها است. یک اتاق خاص‌تر، نمایی به سوی رود ندارد اما دیوار طولی آن مشرف به دیوار طولی استخر است. در طبقه بالا، اتاق روی گالری، یک منظره هوایی از دیوارهای آجری حیاط دارد. اتاق پل از یک منظره هوایی استخر و باغ درون حیاط، بهره می‌برد. این ویژگی‌های منحصربه‌فرد هر اتاق مهمان‌ها را برای بازدید دوباره از هتل، به هیجان می آورد.