هتل کوهستانی Beskids

این هتل کوهستانی در قلب Beskids و درست در بین دهکده‌های Zwadron و Wegierska Gorka قرار دارد. موقعیت غیرعادی، پلات و زیبایی چشم‌انداز پیرامون، درون‌مایه اصلی و مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر روی شکل ساختمان محسوب می‌شوند. وظیفه‌ای سخت به تیم معماری پروژه محول شده بود. آن‌ها می‌بایست بنایی بزرگ خلق می‌کردند که نیازهای زیادی را برآورده کند؛ کمترین تداخل را با جغرافیای منطقه داشته باشد و در عین حال حداکثر بهره را از مزایای پلات ببرد.

تیم معماری، پروژه را با تحلیل زمین ساختمان و شکل آن شروع کرد تا ساختمان کاملاً با زمین تناسب داشته باشد و نهایت استفاده را از امتیازهای آن ببرد؛ بنابراین تصمیم گرفته شد که دست به خلق یک شکل نرم بزنند. عاملی که کانسپت طرح را پیش برد؛ این بود که تمام فضاهای این هتل کوهستانی مانند اتاق مهمان، سالن کنفرانس و فضاهای تفریحی، دیدی جذاب داشته باشد.

خواسته‌های تیم معماری با اجرای یک شکل S مانند تحقق می‌یافت. این شکل به آن‌ها اجازه می‌داد که قسمت‌های داخلی ساختمان را به هم وصل کنند و فضاهایی دنج داخل این هتل کوهستانی  راخلق کنند؛ فضاهایی که نوعی حیاط محسوب می‌شوند و باعث می‌شوند ساختمان هم از نظر ظاهری و هم کاربردی باز شود. در نهایت، ساختمان به سه سطح تقسیم شد که می‌توانند سازمان‌هایی جدا یا فضاهایی مجزا تلقی شوند که ورودی‌های جداگانه‌ای نیز دارند. طبقه همکف از لابی، قسمت پذیرش، رستوران و یک مرکز تفریحی تشکیل شده است. طبقه اول، کاملاً به اتاق‌های مهمان اختصاص یافته است.

سالن کنفرانس، کافه و یک نمای خوش‌منظره در طبقه دوم قرار گرفته‌اند. یک سری راهروی افقی، سطوح مختلف را به هم وصل کرده و ما را به سمت قلب مجموعه یعنی یک ورودی زیبا راهنمایی می‌کنند. اما هنوز یک مسئله حل نشده بود؛ نمای ساختمان باید به چه نحوی با محیط و چشم اندازهای اطراف هماهنگ می‌شد؟ آیا باید در شکل خود به آن‌ها اشاره می‌کرد؟ باید بامی شیب‌دار و روکش شده با نوعی بام‌پوش طراحی کرد؛ باید از frontoneهای مثلثی، ستون‌های تزئینی، اشکال گرد الهام شده از معماری مذهبی استفاده می‌کرد یا دیوارهایی حجیم و سنگین خلق می‌کرد؟

همه این المان‌ها مناسب به نظر می‌رسیدند و در مورد مواد ساختمانی، یک وجه مشترک داشتند. این وجه اشتراک، چوب بود که شکل ساختمان را تحت تأثیر قرار می‌داد و در معماری کوهستانی رایج بود. ساختار گرم چوب، یک ساختمان کوهستانی اصیل خلق می‌کرد. بنابراین تصمیم گرفته شد که کل ساختمان را طراحی کنند و بعد با الوار چوب بومی بپوشانند. روکش چوبی، راهی دیگر برای پیوند ساختمان با فضای پیرامون بود.

تیم معماری به خاطر تجربه فضا و مواد تصمیم گرفت که از تلویحات پیش‌پاافتاده رسمی فاصله بگیرد. این هتل کوهستانی متناسب با چشم‌انداز تپه‌های اطراف ساخته شد تا به طبیعت احترام بگذارد. شیوه‌ای که در این پروژه اتخاذ شد؛ تفکری کاملاً متفاوت در مورد معماری و فضا است که به جای تحلیل‌های عقلانی به معماری تجربی می‌پردازد. تیم معماری می‌خواست؛ ساختمانی خلق کند که علی‌رغم اندازه بزرگش باعث شود که احساس کنید؛ بنا به‌صورت ارگانیک در دل چشم‌انداز منطقه رشد کرده است.