خانه‌ای پایدار در دل طبیعت کانادا

خانه La Heronniere، در بین فضاهای سرسبز شهر کبک کانادا آرمیده است. شرکت Alain Carle Architect، طراحی این پروژه را بر عهده داشت. ایده اصلی و اولیه‌ای که در ذهن تیم طراحی بود؛ خلق خانه‌ای پایدار بود. این خانه به یک خانواده چهارنفره تعلق دارد؛ خلاصه خواسته آن‌ها، شامل این موارد بود: در فضاهای مسکونی، هیچ میدان مغناطیسی وجود نداشته باشد؛ این نواحی، فاقد پروتکل ارتباطاتی وایرلس باشند؛ از انرژی خودسازگار استفاده شود؛ مصالح مورد استفاده، حاوی ترکیبات ارگانیک ناپایدار نباشند و مصرف انرژی ساختمان کم باشد.
در کنار ادغام همه این نیازها، خانه قسمتی از ارزش خود را مرهون موقعیتش است؛ ساختمان، یک ویژگی واقع‌گرایانه دارد که از محیط نشأت گرفته است. خانه روی یک زمین شیب‌دار قرار دارد؛ تیم طراحی برای رفع این مشکل، پاسخی معقول پیدا کردند؛ آن‌ها یک صفحه افقی طراحی کرده و آن را روی سه تا از تخته‌سنگ‌های سایت، نصب کردند. خانه روی این صفحه افقی بنا شد.

نمای بیرونی ساختمان، با چوب سیاه و مقدار کمی بتن روکش شد؛ در حالی که، برنامه فضا داخلی بر اساس یک اصل ساده قرار دارد؛ فضاهای مختلف طبقه‌های بالا و پایین، در یک ردیف افقی مستقر شده‌اند. در فضاهای نشیمن از مواد معدنی و خام استفاده شد اما در اتاق‌های خصوصی طبقه بالا، طیفی روشن‌تر به چشم می‌خورد.

پایداری و دوام، در کل ساختمان دیده می‌شود. دیوارهای باربر بتنی را به تخته‌سنگ‌ها وصل کردند تا از مواد معدنی طبقه پایین، محافظت کنند. با توجه به زاویه تابش خورشید، دیوارها را در جهت عمود بر محور آرایش فضاها، طراحی کردند تا در طول ساعات خاصی از روز، انرژی را ذخیره کند؛ از این انرژی، برای تأمین انرژی گرمایی خانه استفاده می‌شود. کف ساختمان نیز بتنی است و نقشی مشابه برای دیوارها ایفا می‌کند.

برای اینکه آشپزخانه و اتاق ناهارخوری، نقشی مهم در زندگی روزانه خانواده داشته باشند؛ در قلب ساختمان قرار گرفتند. این ایده، تحرک و معاشرت را به ارمغان آورده است. در کنار این نواحی، یک گلخانه کوچک وجود دارد و در ادامه، یعنی در ضلع جنوب غربی خانه، پنجره‌ای بزرگ تعبیه شده است. درون گلخانه، چند گیاه معطر نگه‌داری می‌شود که از طریق یک سیستم فاضلاب بهبود یافته، رشد می‌کنند و محافظت می‌شوند.

انرژی خانه، عمدتاً از طریق پنل‌های زیست‌توده و فتو ولتاییک تأمین می‌شود. در اوج تابستان، سیستم، مقدار انرژی اضافه را تلف نمی‌کند؛ بلکه این انرژی را در شبکه توزیع نیرو منطقه، تغییر مسیر می‌دهد و برای مصارف زمستانه ذخیره می‌کند. اگر توافقات اقتصادی را روی شبکه توزیع منطقه اعمال کنند؛ ضریب مصرف ساختمان به صفر خواهد رسید.