کفپوش‌ لمینت

کفپوش لمینت، یکی از بادوام‌ترین و انعطاف‌پذیرترین کفپوش‌های موجود به شمار می‌رود. نصب آسان، عدم نیاز به محافظت زیاد و طول عمر بالا از مزایای این نوع کفپوش محسوب می‌شوند. لایه سطحی آن‌ها را می‌توان به شکل کفپوش های طبیعی متنوعی چون پارکت‌های چوبی، سرامیک‌های سفالی و سنگی، طراحی کرد.

کفپوش لمینت چیست؟

کفپوش لمینت، یک نوع کفپوش مصنوعی حاصل از ترکیب چندین لایه با جنس مختلف است که طی یک پروسه با نام چندلایه سازی و به وسیله حرارت، فشار و چسب به هم پیوند می‌خورند. اگرچه معمولاً ظاهر این کفپوش شبیه چوب است اما در ساخت آن‌ها از چوب استفاده نشده است؛ بلکه از ذرات صمغ گیاهی و فیبر تولید می‌شوند.

ساختار کفپوش لمینت

لایه بالایی: لایه بالایی را با نام لایه پوشش می‌شناسیم که دیده نمی‌شود و از کفپوش در برابر خراش و دیگر آسیب‌ها محافظت می‌کند. این لایه از جنس اکسید آلومینیوم است.
لایه فتوگراف یا دکوری: این لایه‌ای است که ظاهر کفپوش را تعیین می‌کند. برای تولید این لایه، طرح و الگو موردنظر را روی یک لایه کاغذ مانند آغشته به صمغ، چاپ می‌کنند. طرح آن هر شکلی می‌تواند داشته باشد؛ اما معمولاً به شکل چوب، چوب‌پنبه، حصیر، سنگ‌های طبیعی، سرامیک یا حتی سنگ‌فرش‌های آجری تولید می‌شوند.
هسته فیبر: این لایه، قلب مواد محسوب شده که عمق، ساختار و استقامت سطح پوششی را تعیین می‌کند.
این لایه معمولاً شامل خرده‌های چوب یا خاک‌اره است که با صمغ پوشیده می‌شوند و سپس تحت فشار قرار می‌گیرند تا به‌صورت یک تخته صاف دربیایند.
لایه زیرین: بیشتر کفپوش‌های لمینت، یک لایه زیرین ضد آب دارند. روی فیبرها و لایه طرح را با یک ماده ضد آب می‌پوشانند تا رخنه‌های آن گرفته شود. افزایش استقامت در حین نصب نیز یکی دیگر از مزایای این لایه می‌باشد.
آستر: کفپوش لمینت را باید روی یک آستر نصب کرد. این آستر، اغلب رشته هایی از جنس چوب‌پنبه یا فوم هستند که به کاهش صدای ناشی از قدم زدن روی این کفپوش‌ها نیز کمک می‌کنند.

تاریخچه کف‌پوش‌های چندلایه

مواد لمینت ابتدا در دهه ۱۹۲۰ به عنوان پیشخوان و سطوح نصب شده روی دیوارها، تولید شدند. در آن زمان، به عنوان کف‌پوش استفاده نمی‌شدند چون از استقامت کافی برخوردار نبودند؛ تا این که با گذشت زمان و تکامل تکنولوژی، به دوام لازم دست یافتند.
اولین کف‌پوش چندلایه در سال ۱۹۷۷، توسط یک شرکت سوئدی با نام Perstorp (پرستارپ) تولید شد. آن‌ها از سال ۱۹۸۴، صادرات این محصول را به اروپا، تحت نام Pergo (پرگو)، آغاز کردند و تا نیمه‌های دهه ۹۰ به آمریکا نیز راه یافت. امروزه کلمه Pergo، تقریباً مترادف با کفپوش لمینت است؛ اگرچه فراورده های دیگری هم هستند.
کفپوش لمینت به هم وصل شده بدون چسب، توسط دو کمپانی، به‌طور جداگانه اما همزمان، طی سال‌های ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ تولید شدند. این دو شرکت سوئدی و بلژیکی، سال‌ها نزاع قانونی داشتند که امروزه این محصول بیشتر توسط یکی از این دو شرکت فروخته می شود.

کاربردهای کف‌پوش لمینت

کف‌پوش های لمینت بادوام، ضد لک و ضد کپک هستند؛ بنابراین امکان استفاده از آن‌ها در نواحی پر رفت‌وآمد مانند اتاق‌های نشیمن، سرسراها، راهروها، اتاق‌های ناهارخوری وجود دارد. همچنین یک نوع کفپوش لمینت ضد آب نیز تولید می‌شود که برای کار در آشپزخانه، حمام، اتاق لباسشویی و دیگر نواحی مرطوب مناسب می‌باشد. بنابراین قبل از خرید این نوع کفپوش، نوع نیاز خود را مشخص کنید و متناسب با نیاز خود، محصول مناسب را بخرید.