پنج پروژه حیرت‌انگیز از گروه معماری ویلکینسون ایر

چندین دهه است که حاصل طراحی تیم خلاق ویلکینسون ایر، فضای شهرهایی چون لندن و سنگاپور را متحول کرده است. در لذت تماشای پنج پروژه شگفت‌انگیز از این شرکت برنده جایزه استرلینگ با ما شریک شوید.

پل Gatesbridge در انگلستان

این پل عابر پیاده و دوچرخه‌سواری که در سال ۲۰۰۱ تکمیل شد؛ موفق به دریافت جوایز و عناوین متعددی گشت. ابتکار در اصول مهندسی و ظرافت در طرح کج پل، باعث شد که این پروژه به عنوان برنده جایزه استرلینگ معرفی شود. این پل با طول ۱۲۰ متر بر فراز رود Gateshead واقع در شمال انگلیس گسترده شده است. این پل کج از دو انحنای دراماتیک تشکیل شده، یکی عرشه پل را شکل می‌دهد و دیگری حائل اولی است. موقع عبور کشتی از زیر پل، کل پل مانند یک ساختاری بردار مانند می‌چرخد. وقتی که طاق خمیده پل به سمت پایین دوران می‌کند؛ مسیر پیاده‌روی بالا می‌رود و موجب برقراری تعادل می‌شود. در اثر چرخش پل، ارتفاع زیر آن تا ۲۵ متر افزایش می‌یابد و به کشتی اجازه عبور می‌دهد. عمل چرخش پل بر عهده شش وزنه هیدرولیک است. این چرخش در زمانی کمتر از پنج دقیقه رخ می‌دهد.

پروژه Garden by the Bay در سنگاپور

در سال ۲۰۰۶، ویلکینسون ایر، یکی از تیم‌هایی بود که برنده رقابت طراحی یکی از جاه‌طلبانه‌ترین پروژه‌های فرهنگی قرن ۲۱ شدند. پروژه شامل سه باغ مجزا بود که در مجموع ۱۰۱ هکتار مساحت دارند. دولت سنگاپور میخواست؛ شهر در دل یک باغ قرار بگیرد. قطعاً که حاصل پروژه، این هدف اولیه را محقق کرده است. طرح ویلکینسون ایر، حالا تندیسی از دنیای معماری با دو ساختار گلخانه‌ای است که از نظر آب‌وهوا در ردیف کنترل شده ترین گلخانه‌های دنیا قرار دارند. این گلخانه های بیست هزار مترمربعی، شاخ و برگ‌هایی را به نمایش می‌گذارند که احتمالاً تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی قرار گرفته‌اند. گلخانه Flower Done دارای آب‌وهوای سرد و خشک مدیترانه‌ای است در حالیکه Cliud Forest از آب‌وهوای مرطوب استوایی برخوردار است.

پل مدرسه سلطنتی باله Aspiration در لندن

ویلکینسون ایر را به عنوان خالق پل‌هایی می‌شناسیم که بر فراز آب‌ها و تپه‌ها گسترده شده‌اند اما پل‌هایی با مقیاس کوچک‌تر نیز در پرونده این شرکت ثبت شده است؛ پل هایی که در کنار خلق حسی شورانگیز از مکانی به مکان دیگر حرکت می‌کنند. پل مدرسه رویال Aspiration، رقصنده‌ها را مستقیماً به خانه اپرا رویال مجاور وصل می‌کند. ۲۳ ورودی پل که بعضی از آن‌ها شیشه‌ای هستند از طریق تیرهای خمیده آلومینیومی ساپورت می‌شوند؛ در هم می‌تابند و حرکتی سیال ایجاد می‌کنند.

استادیوم بسکتبال المپیک تابستانی لندن

طرح شرکت برای استادیوم بسکتبال المپیک تابستانی لندن، نماد آینده‌نگری آن‌هاست زیرا رویدادهای این‌چنینی در نهایت با برجای گذاشتن مجموعه‌ای از امکانات غول‌پیکر شهرها را ترک می‌کنند؛ امکاناتی که بلااستفاده باقی خواهند ماند. با احتساب این مصیبت، لندنی‌ها ترجیح دادند ساختمان‌هایی ساده بسازند که بعد از اتمام المپیک بتوان از آن‌ها به عنوان کلاس‌های ورزشی استفاده کرد. ویلکینسون ایر، استادیومی به لندنی‌ها تحویل داد که فریم آن بیش از اینکه بتنی باشد؛ فولادی است. این استادیوم با بیست هزار مترمربع PVC قابل بازیافت و فاقد فتالات پوشیده شده است. طی شش هفته، استادیوم برپا شد. دو سوم مواد استفاده شده، بازیافتی یا قابل‌استفاده مجدد هستند.

موزه ماری رز در پورتسموث

در سال ۱۵۴۵، طی جنگ انگلیس و فرانسه، کشتی جنگی ماری رز غرق شد و هر پانصد خدمه آن جان باختند. در سال ۲۰۰۵، موزه ماری رز برای حفظ بقایای کشتی و خاطرات این حادثه ساخته شد. ماحصل کار، ساختمانی بیضوی است که با الوار چوبی و به رنگ کشتی ساخته شده است. هندسه پیچیده چنبره‌ای شکل موزه نتیجه تکنولوژی کامپیوتری می‌باشد. طراحی فضای داخلی موزه بر عهده Pringle Brandon و Perkins Will بود. جو تاریک و نسبتاً ترسناک فضای داخلی، شبیه به فضای زیر عرشه کشتی است.