طراحی کتابخانه اسباب‌بازی و رسانه

موقعیت کتابخانه، آزادی ساختمان، ظاهر رها از شهر و نه چندان باشکوه آن را نشان می دهد که فقط با آب و درخت تعریف می‌شود؛ هیچ چیزی در این موقعیت جغرافیایی چشم‌گیر نیست. یک پل به عنوان یک گذرگاه سرزنده و آشکار، راه ارتباطی با شهر است.

کتابخانه در شرق منطقه Sartre (سارتر)، یک منطقه متراکم شهری و در قلب شهر قرار دارد. این ساختمان ۱۸۰۰ مترمربعی در حاشیه یک شهرستان قدیمی واقع شده که با یک رود احاطه شده است.

برخلاف شهرستان قدیمی، مرکز فعالیت‌های بیرونی و  لاین اصلی رفت‌وآمدها، بسیار پویا طراحی شده است. کتابخانه رسانه یک شی بسیار ظریف است، یک مه رقیق از کف حیاط جلویی برخاسته می‌شود که تداعی‌گر رودی است که ساختمان را در بر گرفته است.

مجموعه دارای امکانات رسانه‌ای و بازی و سرگرمی است. طرح پیشنهادی، برهمکنش پروژه با محیط اطرافش را در نظر گرفته و فضاهای باز آن، تصدیقی بر انرژی فرهنگی ساختمان و از طرفی از نمایی مدرن نیز برخوردار است.

تراکم حجم‌ها باعث می‌شود؛ قسمت‌های بازی و رسانه به عنوان دو دنیای موازی به هم وصل شوند. پوشش ساختمان با بافت‌ها، متن‌ها، علائم و سایه‌های روشنی آراسته شده که در واقع متکی بر اهداف مجموعه است.

کارایی ساختمان ناشی از یک فضای ساده و روان است که کارهای برنامه‌ریزی شده و اجباری  کاربردی را مستقیماً به هم مرتبط می‌کند. طرح مجموعه دارای وحدتی منطقی و چشم‌اندازی همگن با محیط پیرامون است. گشتاور طبقه بالا، یک سیگنال و یک نقطه محافظت شده خلق می‌کند که از فضای درونی در دسترس است. در طرح مجموعه، روی راه‌های دسترسی عابران پیاده بسیار تأکید شده است.

درون ساختمان، قسمت‌های مختلف به درون یک نقطه مرکزی توسعه می‌یابند؛ به‌گونه‌ای که کاربران به راحتی می‌توانند در مجموعه حرکت کنند. فعالیت‌ها بین میزهای پذیرش مختلفی پراکنده شده‌اند که در نتیجه تیم‌های رسانه‌ای را به تبادل‌نظر ترغیب می‌کند.

ساختمان بازتابی از محیط است. مجموعه یک واکنش مستقیم به جریان‌های انرژی محیط می‌باشد. کل نما با صفحات PAAM روکش شده و در میان آن‌ها، تعداد کمی فولاد ضدزنگ دیده می‌شود. ضلع جلویی ساختمان مانند یک آینه مات عمل می‌کند که باعث می‌شود؛ عمق طبقات را درک کنیم.

این قسمت یک فاصله بین محیط پیرامون و فضاهای بازی و رسانه‌ای است؛ همچنین از فضاهای داخلی در برابر گرما و نور زیاد محافظت می‌کند. پدهای شفاف پلاستیکی و قاب‌های باز خمیده، لذت تماشا مناظر مختلف را به همراه می‌آورند.
بازتاب‌ها و ارتباط مستقیم با شهر و مناظر اطراف، ساختمان را به محیط پیرامونش وصل می‌کند. علاوه بر این، یادآوری یک تشابه یا یک انعکاس ناتمام، در کل پروژه دیده می‌شود که مانند ریسمانی، انسجام و یکپارچگی را افزایش می‌دهد. لایه‌هایی که اندکی مواج هستند به خلق شور و تحرک از طریق مواد کمک می‌کنند؛ و از طرفی محدوده بین طرح و بازتاب‌هایش را مبهم می‌کند.