ساختمان برایانت، اولین ساختمان مسکونی دیوید چیپرفیلد در نیویورک

معمار انگلیسی، David Chipperfield (دیوید چیپرفیلد)، جزئیات بیشتری را در مورد برج مسکونی Bryant (برایانت) منتشر کرد. این برج در مرکز منهتن و در حوالی پارک Bryant در خیابان چهلم غربی قرار دارد. طبقات مسکونی بالای یک بوتیک ساخته شدند. گروه HFZ، سرمایه‌گذار این پروژه بود.

برج از ۵۷ واحد مسکونی یک تا چهار  خوابه تشکیل شده که در طبقات ۱۶ تا ۳۴ قرار دارند و شامل دو پنتهاوس سه‌تایی است. هر واحد، حداقل از یک طرف، دارای پنجره‌های بزرگی است که از کف تا سقف امتداد یافته‌اند؛ همچنین درهای کشویی دارد که فاصله بین فضاهای درونی و بیرونی را محو می‌کنند. اطراف این پنجره‌های بزرگ و اطراف کف خانه را با موزاییک‌های مرمرنما روکش کردند.

Chipperfield معتقد است که ساخت ساختار و نما با استفاده از بتن براق، یک گیرایی فیزیکی و وابسته به معماری به ساختمان بخشیده است. او می‌گوید که ساختمان به‌گونه‌ای طراحی شده تا اجزای ستون‌ها و پنجره‌ها، فضاهای جامد و سفت و حفره‌ها، اجرام و فضاها، کاهش یابد. معماری را می‌توان با چیزهای ساده خلق کرد؛ ما مجبور نیستیم پیچیده باشیم. برای درک تفاوت بین یک بنای خوب و یک ساختمان بد، باید بیشتر حول آن فکر کرد.

وسایل درونی خانه‌ها، توسط خود Chipperfield به‌گونه‌ای طراحی شدند تا انبار، وسایل برقی و دستگاه‌های مکانیکی را پنهان کنند. ارتفاع سقف هر واحد، ۹/۲ متر است. برای تماشای مرمر ایتالیایی باید به آشپزخانه‌ها و سرویس‌های بهداشتی سرک بکشید. از دیگر امکانات مجموعه می‌توان به سرایداری ۲۴ ساعته، یک باشگاه در طبقه ششم، یک مرکز پرورش اندام به همراه اتاق بخار، سونا، حمام‌های مختلف، رستوران و خدمات حمل‌ونقل، نام برد. لازم به ذکر است رئیس و مؤسس گروه HFZ، از همکاری با این معمار معروف احساس خرسندی می‌کند.

Chipperfield معتقد است که انجام پروژه‌های تجاری سخت است زیرا در کنار حفظ امکانات تجاری باید به فکر تحقق آرمان های معماری نیز بود. او می‌گوید: این پروژه جایی بود که ما با شکیبایی، هماهنگی بین این خواسته‌ها را مدیریت کردیم و در راه تحقق هر دو این اهداف، تیم HFZ، با صبر و درک بالایی برخورد کرد.

Chipperfield در ادامه گفت: یک کیفیت ساختگی در کنار معماری مدرن وجود دارد و آن چیزی جز کارایی و راندمان ساختار نیست. ما سال‌ها پیش، ساختمان Radiator آمریکایی را بازسازی کردیم؛  این ساختمان، شاهکار Raymond Hood (رایموند هود) و بلندترین بنای منهتن بود؛ یک ساختمان آجری که کار کردن در آن شگفت انگیز بود.

من فکر می‌کنم که در تمام مراحل کار ما سعی شده راه‌هایی را بیابیم که یادآور چیزی باشد که مفهوم و جسم نامیده شود. آنچه که در یک پروسه ساخت‌وساز اتفاق می‌افتد این است که در وهله اول یک اسکلت بتنی یا فلزی را تا حد ممکن سریع بسازید؛ سپس دیوارهای دور ساختمان را بکشید. بعد یک فضای آزاد را در اختیار پیمانکار قرار دهید تا سرویس‌های مختلف را درون آن طراحی کند.