طراحی باغ و طراحی باغچه به سبک قرن 17

در تاریخ ایتالیا و کاخ های فرانسه، باغ ها یکی از بزرگ ترین قسمت های ساختمان ها را تشکیل می دادند. به هر حال ما هم می توانیم با استفاده از ایده های این باغ ها، زیبا ترین طراحی باغ را در خانه خود را بسازیم. این فضاها با تاثیر از باغبان های قرن 17 که زیباترین و با شکوه ترین فضاهای سبز را طراحی کردند، ساخته شدند. در ادامه برخی از این باغ ها را بررسی می کنیم.
ظاهر این باغ شامل تراس های بزرگ و باغچه های گلکاری شده، مسیرهای عریض رفت و آمد و همچنین آب نما های زیبا است که با فرم های هندسی خاصی در این مکان قرار گرفته اند.

اگر بخواهیم نحوه ساخت باغ های مربوط به قرن 17 را با مفاهیم مربوط به قرن 20 بازگو کنیم، باید تاریخ ساخت بناهای آن دوره را تفسیر نماییم. سادگی و ابعاد هندسی خاص از نکات مهم سبک باغ ها در این دوره بود. در مقایسه با باغ های کوچک این دوره، گیاهان تزیینی و همچنین تراس ها از اهمیت خاصی برخوردار بودند.

باغچه ها از مهم ترین قسمت های یک باغ هستند. در باغ های قرن 17، باغچه ها شامل زمین مسطحی بود که با خانه ای محصور می شد. این ایده توسط تئودور نات مطرح شد و با اضافه شدن ایده های گوناگون گسترش یافت. شن و سنگ ریزه های رنگی قسمت مرکزی این زمین را پر کردند و همچنین گیاهان کوتاه قد نیز برای آرایش این بخش کاشته شد. این باغ در لندن قرار دارد و با گیاهان مختلف و بوته های زیبا احاطه شده است. پرچین های زیبا در اطراف تراس ها در بستری از سنگ ریزه های رنگی قرار گرفته اند.

تراس های ساده می توانند مهم ترین قسمت یک باغ باشند، گیاهان به دقت و با ابعاد هندسی در این قسمت ها به کار رفته اند. نحوه انتخاب گیاهان نیز در زیبایی باغ تاثیر به سزایی دارند، ترکیب رنگ های سبز، از پررنگ به کم رنگ تضاد زیبایی ایجاد می کند.

در قسمت جلویی درب ورودی این خانه نیز، محدوده ای از گیاهان در کنار هم قرار گرفته اند و با اندازه های هندسی خاص و رنگ های متفاوت، بازتاب زیبایی برای نمای خانه می باشد. این طرح تقریبا مشابه با ایده های مربوط به قرن 17 و در ابعاد کوچک تر از آن می باشد.

این تراس مدرن هم شامل زمینی است که در لبه ها از گیاهی از خانواده سیر، پر شده است و طرح کلی با برگ بو (Laurusnobilis) در قسمت جلویی و به شکل هرم کامل شده است.

آله راهرویی است که با درخت ها یا بوته های مختلف مرزبندی می شود. این بخش در قرن 17 به عنوان نقطه کانونی باغ مجسوب می شد. ما هم می توانیم از این راهرو در باغ خود استفاده کنیم.

درختکاری به طور کلی به عنوان نماد کنترل و تسلط انسان بر طبیعت بوده است.بنابراین ساخت این قسمت در مرکز باغ دور از ذهن نیست. در حقیقت جایی که طبیعت برای جلوه بیشتر با درختان و گل های مختلف تزیین می شد، در فرم ساده درخت آرایی می تواند ابعاد هندسی مکان را مشخص کند.

این باغ به زیبایی نمایی از طرح هندسی و استفاده متناوب از تکنیک درختکاری را به راحتی نشان می دهد. جعبه های مکعبی پر از گیاه برای تزیین بخش هایی از طراحی باغ استفاده شده است.
این باغ های هندسی به نظر دو سویه هستند اما زمانی که با درخت و انواع جعبه های مکعبی و غیره تزیین می شوند ، جهت سومی نیز به خود می گیرند.

در این طراحی باغ نیز استفاده زیرکانه از بلوک های همیشه سبز در ورودی و محل گذر بین باغچه ها بسیار زیباست.

از طرفی عدم تقارن زیبایی خاصی به باغ می دهد. قرار دادن مکعب های سبز در لبه های باغ به صورت نامتقارن بخشی از آرایش آن می باشد.

استفاده از داربست های چوبی نیز قسمتی از آرایش باغ است. از قرون وسطی این ایده در طراحی باغ سنتی استفاده می شد. با استفاده از این تکنیک به باغ ارتفاع و بعد می دادند. ایجاد این داربست ها به عنوان نقطه ای کانونی در طراحی محوطه باغ بود.

سازه هایی مربوط به مسیر آب در قرن 17 فراوان به چشم می خورد. یکی از ایده های آن زمان، طراحی کانال آب بود. این جوی کوچک در وسط باغ، زیبایی و شیک بودن طرح را چند برابر می کند و ابعاد باغ را بهتر نمایش می دهد.